sözlük yazarlarının ilk aşkları

onu gördüğümde tüm dünyam karardı. hala aynısını aramaktayım. katharina..... gegen die wand

4 yaşındaydım, o 10 yaşındaydı. Dişleri bozuktu, soranlara yaptırıcam derdim

eren diye bi çocuktu. 7. sınıftaydım.. yaz aşkıydı. ben onu basket oynarken izlerdim. bu prensese gelsin diye basket atınca havalara girmişti. meğer köpeğeymiş..(köpeğin adı prensesti). bi köpek olamadık be

(bkz: beşiktaş gözümüzü onla açtık son nefesimizide onunla vereceğiz)

7 yaşındaydım. Karsı cinse ilk defa birseyler hissediyordum. Kıza bisikletle hava atayım derken araba carpmıstı ve bu cocukluk travması olarak kalmakla beraber 7 yasımdan beri bana bisiklet alınmadı. :(

(bkz: ilkokulda öğretmenine aşık olmak)

(bkz: levent yüksel)

dikkat:bu entryde duygusal yazılar ve ergenlik hareketleri vardır. ilkokul 6.cı sınıftaydım o zamanlar okulun ilk günü dışarıda bir yerdeydik orda görmüştüm onu ilk kez.tuhaf bir şeyler oluyordu bana sanki gözlerim sadece onu görüyordu.evime gittim sonra.tv'de müzik vardı ve ben sürekli onu düşünüyordum ve ben anladım ki aşık oluyorum.onun için ergenlikte neler yapmadım ki....deste deste mektuplar mı yazmadım, onun için sınıflara mı girmedim falan filan.okulda herkes biliyordu ona olan aşkımı sonra o beni sevmeyince acılar çektim ve ona yazdığım mektupları da çöpe attım.okul bitip o liseye gidince de soğudum ondan.belki de ona hissettiğim aşk değil başka bir şeydi kim bilir belki de ergenliktendi.şimdi allah'a şükür aşk benden uzak ve kimseyi karşılıksız sevmek istemiyorum.

imamin kızına aşık olmusdum anlatayım : bir gün veletken daha camiye gittik namaz kilicaz orda cocukluk isde guluyoruz falan sonra dedinin biri bizi siz cocuksun diyip döverek dışarı çıkardı ben cikmiycam dedim diğer arkadaşlar koşarak çıktı sonra dede kulağını çekerek dışarı çıkardı caminin havlusunda tek basıma ağlarken geldi ağlama diye sarıldı. kokusu bile hayla burnumda çiçek karisik tarhana gibi anlatamam ama çok güzeldi bee

5.sınıf falandı.çocuk beni seviyodu.sınıftakilerde dalga geçerlerdi bizimle işte şu yanından geçerken adının bağırılması tarzı şeyler vardı jsj işte yanımdan geçerken saçımı çekerdi bende bozdun diye kızardım falan hani aşk demiyelim de böyle birbirimize gıcıklık falan.bi gün afiyet olsun demişti arkamdan bende sana zehir olsun demiştim salağım tabi o zamanlar şu an keşke demeseydim oldum ya .neyse sonra taşındılar kütahyaya.abi giderken oynadım ya gıcıklık olsun diye.keşke ibnelik yapmayıp adam gibi vedalaşsaydım.neyse şimdi baya değişmiş sosyal bi insan olmuş.zatn yakışıklıydı daha tiplenmiş.ya kaçırdım gül gibi çocuğu

eda çağlaydı ah ulan ah, kız şimdi tıp kazandı gitti benim gibi bi çapulcuya mı bakar

anaokulunda doğan vardı ama bütün kızlar buna hasta bütün kızlar aşık tabi ben de. sonra işte anaokulunun bittiği yıl sonu gösterisi gibi birşey olacaktı üsküdara gider iken şarkısı eşliğinde. hoca işte eslestiriyordu herkesi herkesin gözü bunda tabi :d hoca benle eş yaptı kolkola girip dans etmiştik diğer bütün fesat kızların önünde. -nasil kem gozlulerse askta yüzüm gulmedi aq 18 yaşındayım bi sevgilim olmadı- bi de ilkokulda hoşlandığım başka bi çocuk vardı işte yılbaşı çekilişinde beni çekmiş falan tabi haberim yok tahtaya çıktım hediyeyi alıp oturcam hoca da öpüşün demez mi o an kalbim küt küt atıyordu öpüştük falan kıpkırmızı oldum sonra yerlerimize oturduk bi hikaye kitabı almıştı hala durur evde çocukların sonlarına gelirsek :d doğan lisedeyken okulu bırakmış bi mağazada çalışıyor eski yakışıklılığı da yok :( digeri ise izmirde özel bi üniversitede bildiğiniz berkecanlik yapıyor itici

lise 1.sınıftaydım.okulun ilk günü görmüştüm,o günden başlamıştı zaten içimdeki o etkileşim.2yıl sevdim onu sözlük,uzaktan sevdim.hakkında çok şey öğrendim yani karısı olsa onu bu kadar iyi tanıyamazdı.sonra bigün gaza geldim ve arayıp herşeyi ituraf ettim ona.aşığım bile dedim ama boşaymış.tipe göre yargı yaptı benim platonik ilk aşkım.tipimde öyle hemen reddedilicek kadar kötü değil yani.en azından bi tanımaya falan çalışsaydı ama yapmadı neyse.ondan sonrada kimseye aşık falan olmadım ama onu unuttum.

seni ömrümün sonuna kadar beklicem demişti üniversiteye giderken otogarda, şimdi 2. çocuğuna hamile. canımın içi.

ilk aşkımın son aşkım olmasını isterdim ama nasip değilmiş . abimle arkadaşlardı eskiden sürekli bize gelen adam ben açıldıktan sonra gelmez oldu hatta iki gün önce evin oraya gelmişte dışarda beklemiş hele haspam insan yiyoz sanki

ben ilk okulda matureciydim sanırım 1 e giderken 7 ye giden kıza aşıktım :(

daha olmadı.

aşk'ın ilki sonu mu olur aşk ölene kadardır

hangi ilk askim hani beni 5 farkli kizla defalarca aldatip yalan soyleyip tehtidler savurup anama babama rezil edip sevgilimden ayirip sonra ozur dileyen mi? ne zaman görsem midem kalkiyor.

olunca yazıcam söz

9. sınıfta tanıştım bu meretle. ilk haftası hemde, daha birbirimizi tanıyamadan çıkmaya başlamıştık. nasıl oldu bilmiyorum, başta sadece hoşlantıydı ve çocukçaydı. sonrası malum. ilk elele tutuşma, ilk öpücük, ilk aldanış... 3.5 yıl, 2 büyük ayrılık -biri 1 ay diğeri 4 ay sürdü-... hemen hemen bütün hocalar biliyordu bizi, seviyorlardı hatta. bana başlarda yalan söylemişti, aldatmıştı ilk ayrılışımız bu yüzdendi ama sonra çok yalvardı, herkes 2. bir şansı hak eder diyerekten tekrar başladık. ilginçtir ki bu iki ayrılıkta da barıştıktan sonra her şey güzel oluyordu, sanki birbirimizin değerini her defasında daha fazla anlıyorduk, daha çok benimsiyorduk gibi... tabii, giden güvenin asla geri gelmemesi dışında. tek bir şeye dair güvenim vardı; bana olan sevgisi, aşkı. o da bitti zaten, 5 ay oluyor beni bırakıp gideli. yine de pişman değilim, bana yaşattığı acılar bile güzeldi. umarım o beni her zaman güzel bir ayrıntı olarak hatırlar, umarım bir gün gerçekten bana yaptığı haksızlığı fark eder, umarım kimsenin bir daha onu bu kadar saf ve temiz bir şekilde sevemeyeceğini idrak eder...

aslında çok klasikti benim ilk aşkım. 6. sınıfta okul değiştirdim ve o da yeni gelmiş. bir sene boyunca kendime bile itiraf edemedim karne günü en yakın arkadaşıma söylerken ilk defa sesli dile getirişim oldu. 8. sınıfa kadar platonik takıldım. sınıfın en çalışkanı ve en sessiz çocuğuydu. fen bilgisi öğretmeni her sınavdan sonra yerleri değiştirirdi ona yakın oturmak için fen çalışıyordum. onunla sohbet edebilmek için matematik çözmeye çalışıyordum. şimdi bunlar garip geliyor ama işte o zamanlar öyleydi. sbs illeti yüzünden farklı okullara gittik 9. sınıfta en yakın arkadaşımla aynı servisteydi yani yine görüyordum. neyse öyle böyle 10. sınıfın ortalarında gidip konuşma kararı aldım, arkadaşım da destek çıktı bu yüzden bu konuda ona minnettarım beni cesaretlendirmese belki de hala umutla bekleyecektim. yüz yüze konuşacaktım ama bayılacak gibi olunca günün sonunda arayıp söyledim. böyleyken böyle senden hoşlanıyorum ama karşılık beklemiyorum senden diye. çocuk o an inanılmaz şaşırdı ve sadece bilmiyorum diyebildi. aramızda kalsın lütfen bu konuştuklarımız dedim tamam dedi ve ben kimseden duymadım bunu. çünkü yaşadığım yer çok büyük bir yer değil ve bu yaptığım burada inanılmaz cesaret gerektiren bir şey. sonrasında mesaj atıp duygularıma karşılık veremeyeceğini söyleyip özür diledi. ilk aşkım içimde derin yaralar bıraktırmadı ve ona hiç kızamam. saygı duyduğum bir insan ve ilk çocuğuma onun ismini vermeyi çok düşündüm. gerçi şu an hoşlandığım kişi de aynı adı taşıyor, garip durumlar. hep platonik takılacağım sanırım. -,-

geçenlerde faceden eklemiş beni, 2 hafta boyunca da konuştuk nerdeyse. anlattığı çoğu şeyi hatırlamasam da hı hı evet ya ne günlerdi minvalinde geçiyor konuşmalar. alttan alttan yürüyo gibi bi halleri var bilemedim sözlük ilk elin günahı olmaz deyip tekrar denesem mi bi?

kutu kutu pense oynarken yanındaki kızın elini tuttuğu için kıskanıyordum

arkadaşımla iddaya girmiştik 3. sınıfta iddayı ben kazanırsam bana birini bulcakmıştı rasgele bi çocuk gösterdi orda aşık olmuştum 3 yıl çocuğu sevdim oda benle dalga geçerdi hep:d allah ın sopası yok yıllar sonra çocuk beni buldu baya yürüdü ben yüz vermedim bu sefer :d :d

platonik aşk. aradan 15 sene geçti hala mahallesinden geçerken bakınırım etrafa onu görebilir miyim diye.

4-5 yaşlarında falandık resim çizerdi bana skdlsj bi de kötü çizerdi amk ama aşk işte kabulleniyodun o zamanlarda :d

henüz olamadı öyle birisi

4 sene sevgili kaldık. ayrıldık hala görüşürüz kimseye anlatamadıklarımı anlatırım o da bana. sanırım sevgiliden fazla aile olduk çok güzel bir şey bu tavsiye ederim.

hala bir yerde denk geldiğimde yüreğim yerinden çıkacakmış gibi atıyor ve ara sıra rüyalarıma geliyor kendileri. canım platoniğim.

ilk aşkım lise 1deydi.o benim ilk aşkımdı ben onun adını bile bilmediği kız.

1. sınıfta sırada duruyorduk. hoca herkes el ele tutuşsun dedi. benim de yanımda o vardı ve el ele tutuşmuştuk. çok utanmıştım.

anaokulunda yasin diye bi çocuktu. hastaydı ne hastası olduğunu da bilmezdim. gelmediği günler hastanede olurdu üzülürdüm. geldiği günler hep beraber oynardık beraber yemek yerdik beraber eve giderdik. 6 yaşındaydım ama onu görünce heyecanlanır kalbim küt küt atardı ciddi ciddi aşık olmuşum demekki 😊

anaokulunu ve ilkokulu beraber okumuştuk adı yusuftu ve öğretmen bizi yanyana oturttuğunda sevinçten konuşamazdım

anasınıfı :( hüzünlendim bak

ilkokul 2 veya 3. sınıfta kübra diye bi kızı seviyodum, oda beni seviyomuş. neyse çocuğuz işte, geldim 5. sınıfa, büşra diye bi kızı seviyodum, meğerse o da beni seviyormuş. onunla bi 5-6 ay gitti. ondan sonra daha hiç ilişki yüzü görmedim. tüm şansımı çocukken harcamışım.

nfs 2 nin girişinde ki kız gta vice city nin girişinde ki kız pokemon da ki misty aşık olduğum ilk 3 kişi

evleniyormuş...

İlk aşkımla 2007 yılında tanışmıştık. Henüz ikimizde tahsil görüyorduk. O çok tedirgin ve ürkek olduğu için, onu ürkek ceylanım diye severdim. Bir sabah andımızı okumak için hoca beni seçmişti. Ben de çok heyecanlı olduğum için arada kekeledim. Andımız bittikten sonra, sınıfta bana çok güzel okudun ağzına sağlık demişti. Ben de teşekkür ederim istersen sana özel okuyabilirim demiştim. O gün işte aşkın ilk halini hissettik ikimizde, teneffüslerde ona andımızı okurdum o da eşlik ederdi. Çok içten okuyorsun diyip alkışlardı. Hey gidi günler nerelerdesin ürkek ceylanım....

(bkz: galatasaray) çocukluk aşkımsın...

altıma işemem ile son bulmuştur.

İlk aşkımla üniversitede tanıştım belki geç oldu ama rüya gibiydi tanışmamız. Bir yılbaşı gecesi, hala dün gibi aklımda. Benimle konuşmaya çalışması, ilk sarılmamız, utangaçlığımız. Birbirimize karşı hislerimiz o kadar kuvvetliydi ki birbirimizle konuşmadan, bakışmadan bile hissediliyordu bu. Zaten bakamıyorduk birbirimizin yüzüne heyecanımızdan. Yüzündeki yara izlerinden sakallarındaki her bir teli, gözünü, kaşını, mimiklerini ezberlemiştim zamanla. Bakmalara doyamıyordum kısacası. Öyle bir konumdaydi ki benim için,onun icin canımı bile verirdim. Ben daha önce kimseye bu denli değer vermemiştim, sevgiyi, aşkı iliklerime kadar hissediyordum. Ama sonra noldu dersiniz bırakıp gitti. Hem de çok uzaklara. Üstünden 5 sene geçti hala unutamadım unutmadım. Ama hep derdim derim de ben ondan gelecek herşeye kabuldüm. razıyım, acısını da sevincini de. Onun icin aşk acısı çekmek bile güzel.

İlkokul aşkım :) sabah bisiklet sürmüştük bol bol terlemiştim sonra ateşlenip hasta olmuştum, ertesi gün bakkaldan aspirin alıp ablama vermişti

Sıra arkadaşımdı, ikinci sınıftaydım. Sonra beşinci sınıftan sekizinci sınıfa kadar da başka birisine aşık olmuştum.. Ama benim çocukluk dönemlerim hiç güzel geçmedi. İçine kapanık bir çocuktum. En fazla huysuzlanıp ağlardım ama içimde kalan şeyler oldu : Bunlardan birisi 23 Nisan. Hocama hakkımı helal etmiyorum. Bir gün oynatmadı. Çocuktum ben ya, çocuk. İlkokul hocaları, "oynamayan çocuk kalmasın, büyüyorlar, daha da oynatmayız onları, Oynamayan çocukları oynatın" diye konuşmuşlar. Kadın beni kaldırıp, iki kere oyunu denetip bir daha yerime oturtmuştu. O kadına, sana hakkımı helal etmiyorum demedim. İçimde yaradır. Bunlar dışında, arkadaşı olabilen birisi olmadım hiç. Gerçekten içime kapanıktım, mahallede dışlanıyordum, okulda pek yoktu arkadaşım...... Bir tek, sınıfımı değişmiştim, 5. Sınıfta..... Sıra arkadaşım vardı... Ahhh.... Instagramdan eklediğimde, kendisi beni önce takip edip sonra takipten çıkmıştı. Silik tiptim. Kim beni neden takip etsin, kim benimle neden iletişim kursun ki? Yinede o günler çok içimde kaldı ya. O Günler, o zamandaki sıra arkadaşım.... Çok özlüyorum.... Çok..... Çok ya.... Çok üzgünüm.... o günlerden biriyle konuşmak beni tatmin edebilirdi belki ama...... Bilemiyorum..... Nereden nereye geldi konu....

batuhan diye sarışın bi çocuktu. ikinci sınıftaydık. bi sene boyunca sınıfın öbür ucundan birbirimize bakıyorduk. daha sekiz yaşımda olduğum için tam olarak anlamıyordum onun bana neden baktığını ama ben ona çok bakıyorum, dikkatini çekiyo galiba diye düşünmüştüm. sonra gittim aşk mektubu yazdım. ahhaha altına da ben thegodmother değilim yazmıştım ya üfff. ulan isimsiz mektup yazıyorsun zaten çocuk nerden anlasın ki bir de belirtme gereği duyuyorsun ben o değilim diye hahsjdm! neyse ki annesi okumuş mektubu, kadın beni ne zaman görse gülüyordu. sonra üçüncü sınıfta sıra arkadaşı olduk ikimiz, öğretmenimiz yan yana oturmuştu. kafamızı sıra dayayıp birbirimize bakıp sırıtıyorduk. gerçi arada sırada salak bir oğlan olduğunu düşünüyordum çünkü çok saçma eğlenceleri vardı diğer oğlanlarla ama matematikte bir dehaydı. o yüzden ayrı bir hoşuma gidiyordu. o bana matematik anlatırdı. ben de ona türkçe anlatırdım. sonra babasının tayini başka yere çıktı. polis çocukları dramı.